„Tereny gminy Puszcza Mariańska należą do najpiękniejszych miejsc na Mazowszu. To kraina sosnowych lasów, morenowych wzgórz i krajobrazu wód pradolinowych, o niezwykłych walorach krajobrazowych. (…) Bogata w starodrzewia sosnowe, dębowe (…) puszcza sprawiła, że okoliczna ludność zajęła się bartnictwem” (B. Matusiak, „Wędrówki po Gminie Puszcza Mariańska”).

Bartnictwo polegało na chowie pszczół w specjalnie w tym celu wydrążonych dziuplach drzew, czyli barciach. Dzięki temu pszczoły znajdowały się w naturalnym środowisku, blisko pożywienia. Wraz z rozwojem lasów rządowych w pierwszej połowie XIX wieku usunięto barcie i zastąpiono je samodzielnie budowanymi ulami. W ten sposób zaczęła się rozwijać hodowla pszczół na wsiach i gospodarstwach rolnych. Miody mariańskie wytwarzane są z pożytków znajdujących się w Puszczy Mariańskiej. Tereny te charakteryzują się wyjątkowym mikroklimatem, lasy w gminie stanowią pozostałość puszcz mazowieckich i wchodzą w skład Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Miody mariańskie to wytwarzany z śródleśnych łąk, torfowisk i kwiatów – miód wielokwiatowy, z kwiatów stuletnich lip – miód lipowy oraz o charakterystycznym aromacie miód akacjowy. Doświadczenie „mariańskich” pszczelarzy stosujących tradycyjne metody pozyskiwania i przechowywania miodu wpływa na smaku miodów mariańskich i podnosi ich jakość. Miody te uzyskiwane są przez swobodne wyciekanie z plastrów lub odwirowywanie. Przechowywane są w dębowych beczkach uszczelnianych woskiem, a następnie przelewane do słoików przechowywane są w przewiewnych piwnicach pod szczelnym zamknięciem. Miody mariańskie również obecnie cieszą się uznaniem, są poszukiwane i rozpoznawane przez konsumentów.