Życzenia, nagrody, odznaczenia i wreszcie premiera „Hamleta”. To był niezapomniany wieczór. Płocka świątynia Melpomeny, 20 października, świętowała swój wyjątkowy jubileusz – 200-lecie istnienia.

Uroczystości rozpoczęły się w Bazylice Katedralnej mszą świętą odprawioną przez bp. Piotra Liberę. Kolejnym punktem dnia była sesja naukowa w Towarzystwie Naukowym Płockim, skąd świętujący przenieśli się w okolice ulicy Teatralnej, gdzie wmurowano tablicę pamiątkową. Aktorzy płockiej sceny przygotowali krótki happening – niezapomniane cytaty z „Hamleta” odczytali m.in. marszałek Adam Struzik i posłanka RP Elżbieta Gapińska.  

Wieczorem odbyło się prawdziwe święto teatru – po 108 latach na płockiej scenie ponownie zagrano „Hamleta”. Oficjalna część uroczystości jubileuszowych zaczęła się jednak smutnym akcentem – minutą ciszy uczczono pamięć Jacka Andruckiego – zmarłego przed kilkoma dniami wieloletniego reżysera płockiego teatru.

Z okazji jubileuszu 200-lecia Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku marszałek Adam Struzik wręczył dwa odznaczenia Pro Masovia dla aktora Henryka Błażejczyka i wieloletniego kierownika literackiego Bohdana Urbankowskiego, a także Dyplomy Uznania dla pracowników, z podziękowaniem za zaangażowanie w pracę na rzecz rozwoju płockiej placówki. Złotym Krzyżem Zasługi odznaczony został dyrektor Marek Mokrowiecki, który odebrał również z rąk prezydenta Płocka  Andrzeja Nowakowskiego medal Laude Probus. Płockie Towarzystwo Przyjaciół Teatru po raz pierwszy w historii przyznało Złote Maski (Srebrne Maski rozdaje co roku w Międzynarodowy Dzień Teatru). Za całokształt twórczości uhonorowani zostali aktorzy Jacek Mąka i Krzysztof Bień. Nagrody im. Rajmunda Rembielińskiego – założyciela Teatru w Płocku w 1812 r. – odebrali aktorzy Zdzisława Bielecka i Henryk Błażejczyk.

– Ten doniosły jubileusz to doskonały moment, by przypomnieć długą tradycję i bogatą historię płockiej sceny – jednej z najstarszych w Polsce – zaprezentować liczne osiągnięcia i sukcesy, upamiętnić wydarzenia i ludzi, którzy w tej placówce kultury zostawili niemałą cząstkę swojego życia, przyczyniając się do jej rozkwitu i dzisiejszego znaczenia. Siedziba płockiej świątyni Melpomeny zmieniała się na przestrzeni wieków.  W 1812 r. trupy teatralne występowały w przerobionym na teatr kościele Świętej Trójcy; w latach 70. i 80. XX w. – w zbudowanym dla Petrochemii Domu Kultury. Cieszę się, że dziś artyści i widzowie mogą obcować ze sztuką w jednym z najnowocześniejszych obiektów tego typu w Polsce. Dziękuję wszystkim, którzy tworzą płocką scenę, gratuluję tak wspaniałego jubileuszu i życzę, aby kolejne lata były niezwykle udane i inspirujące oraz żeby przyniosły wiele ciekawych doświadczeń i nowych wyzwań, a także pozwoliły na realizację ambitnych planów i zamierzeń – mówił marszałek Adam Struzik.

Blisko dwa wieki działalności zobowiązuje do kultywowania tradycji sceny, ale jednocześnie skłania do zaspakajania oczekiwań współczesnego widza, a ten, nawet najbardziej wymagający, znajdzie coś dla siebie wśród bogatego repertuaru płockiej placówki – każdy niemalże sezon artystyczny łączy się tu z kilkoma premierami. Teatr współpracuje także z wieloma scenami, gości czołowych polskich aktorów, promuje swój wspaniały dorobek w kraju i za granicą.

Płocka świątynia sztuki to nie tylko doskonały repertuar spektaklowy – to także edukacyjne lekcje teatru dla dzieci i młodzieży, widowiska plenerowe, m.in. z okazji Dni Historii Płocka czy uczestnictwo w przedsięwzięciach wspierających literaturę i sztukę.