Reformy zasobów własnych UE w ramach Wieloletnich Ram Finansowych po 2020 r. były wiodącym tematem posiedzenia COTER – Komisji Polityki Spójności Terytorialnej i Budżetu KR.

Skąd pieniądze?

Dyskusja koncentrowała się na wypracowaniu sposobu dysponowania budżetem tak, by nie wprowadzać dodatkowych podatków. Nowe działania fiskalne nie powinny obciążać obywateli UE, bo mogą być postrzegane negatywnie. Pojawiają się jednak pomysły reformy podatku VAT, a także np. węglowego, energii elektrycznej, emisji CO₂.

Marszałek Adam Struzik zwrócił uwagę na środki z ewentualnego opodatkowania transakcji finansowych. Dyskusje i rozmowy na ten temat trwają, ale obecnie tylko 11 krajów jest za takim rozwiązaniem. Zwyciężył pogląd, że budżet powinien być bardziej przejrzysty. Chodzi o to, aby wydawać lepiej, gdy nie można więcej.

Co z funduszem spójności?

W trakcie obrad zaprezentowano dokument otwierający debatę nt. przyszłości finansów UE do 2025 r. Jego główne tezy to:

• określenie nowych priorytetów finansowych (migracja, bezpieczeństwo, obrona, ochrona granic),

• propozycja cięcia wydatków głównie w rolnictwie i funduszach spójności,

• przeznaczanie pieniędzy na nowe priorytety oraz B+R,

• wprowadzenie Europejskiej Wartości Dodanej jako testu dla wszystkich wydatków,

• poszanowanie prawa przez rządy.

Marszałek Adam Struzik stwierdził, że dotychczas nie było mowy o zmniejszaniu środków w funduszach spójności, ale o racjonalnym ich wykorzystaniu

– Mniej środków w polityce rolnej i spójności przełoży się bezpośrednio na obywateli, rolników, szkoły, szpitale, przetwórców. To spowoduje, że Unia będzie się izolować, odwracać od obywateli. Stawianie dodatkowych warunków dotyczących przestrzegania praworządności, solidarności, które powodują zabieranie funduszy jest nie do przyjęcia. Nie można karać obywateli i samorządów w krajach, w których to rządy opowiadają za politykę i praworządność. Trzeba też mówić jasno i uczciwie o Brexicie, wszystkich jego konsekwencjach, a nie tylko o braku 10 mld euro.

Po Brexicie…

Wielka Brytania po wyjściu z UE nadal będzie musiała partycypować w kosztach, podobnie jak Norwegia, jeśli będzie chciała korzystać z dobrodziejstw unijnych. Zgodnie stwierdzono, że jeżeli budżet się zmniejsza, to polityka spójności powinna pozostać na tym samym poziomie.