miejsce:
Muzeum Azji i Pacyfiku, Mała Galeria„Nusa Dua”,
ul. Nowogrodzka 18a (tel. 0-22 629 24 41)

Wystawa będzie czynna dla zwiedzających od 12 kwietnia do 12 maja 2006, w poniedziałki, środy i piątki w godz. 13.00 – 19.00; we wtorki i czwartki w godz. 12.00 – 18.00.

Ceny biletów: 5 zł, ulgowy 3 zł, w czwartki wstęp wolny.

Buriacja to rzadko zaludniony kraj, wchodzący w skład Federacji Rosyjskiej, położony w południowej części Syberii Wschodniej, po obu stronach Bajkału. Jego stolicą jest Ułan Ude. Buriaci to nieco ponad półmilionowy lud mongolski (z czego około ćwierć miliona mieszka w Buriacji), do niedawna, a w pewnym stopniu do dziś, trudniący się tradycyjną, koczowniczą hodowlą zwierząt, myślistwem i rybołówstwem. Dawni Buriaci opanowali szereg sztuk i rzemiosł, słynąc z kowalstwa, artystycznej obróbki metali, w tym wyrobu biżuterii, ponadto z wytwarzania uprzęży – m.in. siodeł bogato dekorowanych metalem. Mieszkali w przenośnych jurtach, wypieranych stopniowo przez jurty drewniane i europejskie domostwa. Od XVII w. wyznają wadżrajanę (buddyzm tybetański), przejęty z Mongolii. Z rozprzestrzenieniem się tej religii wiązała się sztuka sakralna, bliska formom sztuki tybetańskiej i mongolskiej. Do dziś jednak zachowało się wśród Zachodnich Buriatów wiele wierzeń i praktyk szamańskich, wywodzących się z okresu przedbuddyjskiego. Stanowią one temat wystawy fotograficznej Veroniki Belyaevej.

Według relacji autorki: “W szamanizmie buriackim nie istnieją konkretne świątynie. Miejsca sakralne znajdują się tam, gdzie bogowie i duchy “mieszkają”, czyli góry, tajga, źródła, doliny etc.”. Ukazane są również stosy-ołtarze, gaje gdzie byli chowani zmarli szamani, święte źródła, różne obiekty sakralne wśród których: serge-koniowiąz i drzewa rosnące na obszarze świętych miejsc, obwieszone szarfami, buddyjskimi flagami modlitewnymi, wstążkami.

Autorkę zafascynowała Buriacja, jak wspomina, od pierwszego wejrzenia; “Gdy zobaczyłam Bajkał po raz pierwszy przez prześwity gór, którymi jedzie pociąg do Irkucka, wiedziałam, że będzie to zauroczenie na całe życie. Przyroda Buriacji jest bardzo bogata – wysokie góry, szeroki step, gęsta tajga, rzeki pełne ryb i czyste jeziora. Ale najbardziej upiększają tę ziemię sami Buriaci, dumni potomkowie nomadów, przemierzających niegdyś obszary Wielkiego Stepu.”

Veronika Belyaeva jest absolwentką etnologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obecnie kończy w tejże uczelni pracę doktorską na temat współczesnego systemu religijnego Buriatów. Swoje zainteresowania skupia zwłaszcza na tradycyjnych religiach tego ludu – szamanizmie i buddyzmie tybetańskim oraz na dokonujących się współcześnie przemianach w buriackiej kulturze.

W latach 2001-2004 pięciokrotnie wyjeżdżała do rosyjskiej Republiki Buriacja, gdzie prowadziła badania terenowe wśród Buriatów Zachodnich. Przedstawione na wystawie zdjęcia pochodzą z materiałów zebranych podczas tych wyjazdów. Wiosną 2005 r. Veronika Belyaeva prowadziła w Galerii Nusantara Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie cykl wykładów pod tytułem “Tajemnicza Buriacja”, prezentując historię, religię, tradycyjną kulturę i współczesne formy życia Buriatów.