3 lipca, godz. 17.00 otwarcie wystawy

W SpichlerzuMuzeum Mazowieckiego w Płocku

ul. Kazimierza Wielkiego 11B

Na dawnych cmentarzach (…) każda fejfa przekazuje informację o pokrewieństwie, płci, wieku, określa rodzaj śmierci, sytuację majątkową i zawód zmarłego, a po stanie fejfa można było nawet ustalić datę śmierci. Nasi przodkowie nie stosowali napisów, nie dlatego, że byli niepiśmienni, lecz przede wszystkim dlatego, że fejfa nie miała przekazywać informacji obcym, miała być jedynie wizerunkiem zmarłego.

                                                                                                                      Károly Kós

            Niezwykłym przejawem węgierskiej sztuki ludowej są drewniane nagrobki słupowe – fejfa (drzewo do głowy). Nawet jeśli nie ma na nich imion, nazwisk i dat, poprzez ich wielkość i kształt można określić czy w grobie spoczywa mężczyzna, kobieta, czy dziecko. Można spotkać wzruszające połączone fejfa upamiętniające całą rodzinę.

Dla każdego członka miejscowej wspólnoty symbolika rzeźbionych nagrobków słupowych była czytelna, a ich kształt oraz motywy zdobnicze mówiły wszystko o zmarłym.

Nawiązują one do prastarej tradycji, ale zaczęły upowszechniać się, zwłaszcza na terenie Siedmiogrodu, od połowy XVI wieku wraz z szerzeniem się Reformacji. Stały się charakterystycznym oznakowaniem grobów na cmentarzach protestanckich – podobnie jak krzyże na katolickich. Układ elementów zdobniczych na słupach był zakodowanym przekazem pozwalającym odczytać imię, wiek, stan cywilny, a nawet przyczynę śmierci zmarłego.