21 kwietnia, godz. 14.00 w Muzeum Niepodległości w Warszawie

(Pałac Przebendowskich/Radziwiłłów

przy al. Solidarności 62)

www.muzeum-niepodleglosci.pl

W kolejnej odsłonie naszego cyklu „Galeria Jednego Obiektu” postanowiliśmy zaprezentować Wam nietypowe dzieło, tematyką dotykające siedziby Muzeum Niepodległości w Warszawie.  Jest to obraz olejny autorstwa Edwarda Dwurnika, zatytułowany „Muzeum Lenina”. Namalowany w roku 1977, ukazuje ówczesny stan Pałacu Przebendowskich/Radziwiłłów, będącego od roku 1955 aż po rok 1990, siedzibą tytułowej placówki – centralnego Muzeum im. Lenina. Warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden szczegół – adres budynku, zamieszczony przez artystę w górnej części obrazu: dzisiejsza Aleja „Solidarności” była wówczas Aleją generała Karola Świerczewskiego. Przed budynkiem widzimy jeszcze jeden znak minionej epoki: dominująca czerwień plansz, umieszczonych zaraz za szpalerem ławek, ustawionych wzdłuż chodnika wiodącego do muzeum.

Być może pomysł pokazania właśnie tego obrazu wyda się Państwu kontrowersyjny ze względu na jego tytuł, jednak sądzimy, że należy pamiętać o wszystkich aspektach historii naszego kraju i naszego miasta, a więc nie powinniśmy pomijać milczeniem lat 1945-1989. Wówczas to, podczas budowy Trasy W-Z, w roku 1949, przystąpiono do odbudowy Pałacu w formie, jaką możecie Państwo zobaczyć zarówno na prezentowanym obrazie pędzla Edwarda Dwurnika, jak też wokół siebie, podziwiając gmach Muzeum Niepodległości w Warszawie.

Biogram Twórcy

Edward Dwurnik urodził się w roku 1943 w Radzyminie. W latach 1963-1970 studiował malarstwo, grafikę rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, tutaj nadal mieszka i tworzy. Jego charakterystyczny styl opisywany jest jako cechujący się swoistym „prymitywizmem”, ludycznością wizji malarskich i syntetyczną kreską. Znawcy przypisują ukształtowanie wzmiankowanego stylu wpływowi twórczości Nikifora Krynickiego (Epifaniusza Drowniaka, 1895-1968), słynnego polskiego prymitywisty pochodzenia łemkowskiego. Doświadczenia, wyniesione przez Artystę z wizyty na zorganizowanej w roku 1965 wystawie prac genialnego samouka z Krynicy, zaowocowały odnalezieniem formy wspierającej realizację własnych idei.

W roku 1965 artysta rozpoczął cykl rysunków i akwarel, niezależny od prowadzonych studiów, zaś w rok później, kontynuowany do dziś cykl obrazów olejnych „Podróże autostopem”, ukazujący charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka. Od roku 1970 Edward Dwurnik tworzy kilkanaście innych cykli malarskich, poświęconych rozmaitej tematyce. Serie zatytułowane: „Sportowcy”, „Robotnicy” czy „Portret” utrwalały mieszkańców PRL, przysparzając ich Twórcy miana kronikarza tamtych lat. Okres zmian politycznych był dogodnym momentem dla oddania hołdu ludziom, którzy padli ofiarami minionego systemu. Posłużyły temu cykle: „droga na Wschód” (1989-1991), poświęcony ofiarom stalinizmu oraz „Od Grudnia do Czerwca” (1990-1994), który upamiętnia ofiary stanu wojennego w Polsce. Obok nich powstały serie: „Niech żyje wojna!” (1991-1993), „Niebieskie miasta” (od 1993), „Diagonale” i „Wyliczanka” (od 1996).

Jak pisze sam Artysta, w Jego twórczości można znaleźć również obrazy niezaangażowane. Jako przykład podaje namalowany w latach dziewięćdziesiątych XX wieku cykl „Błękitne”, będący zbiorem pejzaży morskich, pozbawionych horyzontu a przez to bliskich abstrakcji. Inny zespół barwnych prac abstrakcyjnych, stworzonych w technice action painting (polegającej na wykorzystaniu spontanicznego, nieskrępowanego regułami malarskimi gestu bezpośredniego rozlewania farby na podkład) nosi tytuł „Dwudziesty piąty”.

Obok malarstwa, Edward Dwurnik uprawia grafikę i rysunek – zarówno jako samodzielne serie, jak też w roli ilustracji, wykorzystywanych między innymi w filmach animowanych; Artysta wspomina w informacji zamieszczonej na swej oficjalnej stronie, że lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Dotychczas namalował ponad 5000 obrazów.

Za wybitne zasługo dla kultury polskiej, osiągnięcia w pracy twórczej działalności artystycznej, Edward Dwurnik został odznaczony w listopadzie 2014 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.