Wystawa, nagrodzona w III edycji Konkursu  „Mazowieckie Zdarzenia Muzealne – Wierzba” w kategorii na najciekawszą wystawę zorganizowaną w roku 2009 na Mazowszu w obiekcie zamkniętym, zostanie otwarta 25 sierpnia 2010r. w szczecińskim Muzeum Narodowym przy ul. Staromłyńskiej 1.

Wśród rzeszy XIX-wiecznych kompozytorów, Fryderyka Chopina wyróżnia niespotykana wrażliwość na elementy życia codziennego w jego najprostszych przejawach, skupienie uwagi na tym, co pierwotne i na pozór banalne. W okresie, w którym tworzył on swoje niezwykłe dzieła, wiele osób właśnie w ten sposób postrzegało muzykę ludową, graną na wiejskich weselach czy zabawach. Dla Chopina melodie, których miał okazję słuchać choćby podczas wakacji w mazowieckiej Szafarni, były czymś świeżym, zachwycającym, a przede wszystkim prawdziwym. Z zainteresowaniem przysłuchiwał się tradycyjnym śpiewom i muzykowaniu ludowych kapel. Fascynacja ta znalazła swoje odzwierciedlenie w wielu jego kompozycjach, dzięki czemu styl i brzmienie chopinowskiej muzyki stały się rozpoznawalne na całym świecie.

Adam Czyżewski, dyrektor Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, a także autor koncepcji wystawy i jej kurator, zaprosił do współpracy nad projektem wybitnych specjalistów z Instytutu Sztuki PAN, w tym dr Ewę Dahlig-Turek, a także Marię Pomianowską, liderkę Zespołu Polskiego, kompozytorkę i multiinstrumentalistkę, popularyzującą muzykę Chopina poza granicami kraju. 

Ekspozycja prezentuje tradycyjne instrumenty, na których grano na wsi mazowieckiej za czasów Chopina. Część z nich, jak cymbały, basy czy dudy, jest nadal obecna w instrumentarium ludowym. Inne, jak suka biłgorajska i mielecka czy fidel płocka, nie zachowały się do naszych czasów. Na wystawie znalazły się ich rekonstrukcje wykonane na podstawie dokumentacji ikonograficznej lub znalezisk archeologicznych. Ważną część prezentacji stanowią fonogramy ukazujące muzyczne portrety wykonawców z terenu Mazowsza, którzy ucząc się gry ze słuchu od swych mistrzów, powtarzali repertuar obecny na wiejskich zabawach od dziesiątków lat. Towarzyszą im archiwalne nagrania pochodzące ze Zbiorów Fonograficznych Instytutu Sztuki PAN.

Wystawa powstała w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie i była tam prezentowana od 17 grudnia 2009 do 30 kwietnia 2010.

Kurator wystawy: dr Adam Czyżewski
Scenariusz wystawy: Maria Pomianowska
Konsultacja naukowa: dr hab. Ewa Dahlig-Turek
Oprawa plastyczna wystawy: Grzegorz Wacławek, Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska