W symbolicznym miejscu podpisujemy symboliczne porozumienie Pałac – w założeniu potężny, monumentalny dowód wyższości materii nad duchem, przewagi ideologii nad wartościami i uczuciami wyższymi. Wielkie figury komunistycznych herosów miały zastąpić figury świętych, często skromnych i pokornych.

To miejsce było dla wielu z nas również symbolem zniewolenia, braku suwerenności. Okazało się jednak, że to tylko mury, tylko materia.

Po to, aby można to było zmienić, choć wydawało się niemożliwe, musiała pojawić się OPATRZNOŚĆ BOSKA I HEROSOWIE DUCHA. Takim herosem ducha był bez wątpienia Jan Paweł II – nasz ukochany Ojciec Święty. Mury przestały dzielić - runęły.

Rosnące mury Świątyni Opatrzności Bożej mają Polaków łączyć, łączyć w pamięci o nadziejach 1791 roku, odzyskanej wolności w 1918 i 1989. Pragniemy, aby Świątynia była miejscem dla nowej instytucji kultury – Instytutu Jana Pawła II.

Nie chodzi jedynie o zbieranie pamiątek po Wielkim Polaku, w naszej świadomości już Świętym, ale o centrum edukacji i dyskusji nad Jego przesłaniem duchowym, moralnym i intelektualnym.

Jeśli idąc za przykładem Samorządu Województwa Mazowieckiego władze publiczne, państwowe i samorządowe wspomogą budowę Instytutu – to wspólnie stworzymy przestrzeń - budowlę wypełnioną nauką Jana Pawła Wielkiego.