Na Mazowszu masło od wielu wieków wykonywane było własnoręcznie z kwaśnej śmietany zbieranej z powierzchni zsiadłego mleka. „Jak śmietana się zebrała na powierzchni mleka, zbierało się śmietanę.

Do przechowywania mleka była specjalna bańka z kurkiem. Mleko się spuszczało, a śmietana zostawała w bańce. Śmietana była przelewana do naczynia tzw. dzieżki, dzieżki były z gliny. Do dzieżki zlewało się śmietanę zbieraną z kilku dni. Tej śmietany ok. 4 litrów. Śmietana musiała być zsiadła tzn. skwaśnieć i zrobić się gęsta. Śmietanę wlewało się do łuczki i się ubijało. Masło zrobione zalewało się wodą i przerabiało się długą drewnianą łyżką, aby wypłukać maślankę. Następnie robiono gałeczkę masła i wkładało się do słoika lub innego naczynia” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Zieleńca). Obecnie masło nadal jest wytwarzane zgodnie z tradycyjną metodą ukwaszania surowca, ale cały proces odbywa się już w nowoczesnych, kontrolowanych warunkach. Śmietanę otrzymuje się w wyniku wirowania mleka, proces zmaślania przeprowadza się w masielnicach ze stali nierdzewnej, a maselnice ręczne zostały zastąpione maselnicami o napędzie elektrycznym. Tradycyjne masło z kwaśnej śmietany pojawia się czasem na konkursach związanych z popularyzacją produktów lokalnych i tradycyjnych Mazowsza, ale wspólne ubijanie masła przez gospodynie wiejskie jest już tylko wspomnieniem tak nieodległej przecież przeszłości.