Tłuste, ale zdrowe

Część z nas nawet nie zna smaku gęsiny, bo to mięso rzadko gości na naszych stołach. W kuchni staropolskiej było popularne. Dziś wraca do łask. I bardzo dobrze, gęsie mięso jest wyjątkowo smaczne.  Obiegowa opinia głosi, że jest niezdrowe, bo tłuste. I to też prawda. Gąska wiedzie kaloryczny prym wśród drobiu, ma aż 339 kcal w 100 gramach (dla porównania: indyk to 129 kcal w 100 g, kurczak – 158 kcal). Ale to dobry tłuszcz, ma dużo kwasów jedno- i wielonienasyconych, w tym znacznie więcej korzystnych dla serca kwasów omega-3 i omega-6.

Gęsi smalec do chleba

• 20 dag gęsiego tłuszczu
• 10 dag słoniny
• 1 duże jabłko (złota reneta lub antonówka)
• 3 cebule
• sproszkowane majeranek i tymianek
• cukier, sól

Sposób przygotowania: Słoninę płuczemy, suszymy i kroimy w drobną kostkę. W podobny sposób przygotowujemy tłuszcz z gęsi, który wytapiamy osobno. Następnie na patelnię wlewamy 3 łyżki tłuszczu wieprzowego (bez skwarek) i rumienimy na nim posiekaną cebulę. Dodajemy jabłko starte na tarce o dużych oczkach. Dusimy, mieszając, aż utworzy się jednolita masa. Łączymy oba tłuszcze i pod-smażoną cebulę z jabłkiem. Solimy, doprawiamy szczyptą cukru i ziołami. Zdejmujemy z ognia, przelewamy do kamiennego garnka, ewentualnie słoika. Podczas krzepnięcia od czasu do czasu mieszamy. Najlepiej smakuje ze świeżym, wiejskim chlebem.

Komu w drogę, temu buty

Ciekawa ta gąska. Można ją na przykład podkuć. Gęś kupiona onegdaj na targu w Warszawie musiała do Prus (czyli miejsca, w który była wyjątkowo popularnym daniem), dojść samodzielnie. A że droga długa, o gęsie łapki trzeba było zadbać. Stado gęsi było zatem przepędzane po ciepłej, lepkiej smole, a później po drobnym piasku. Tak obute gęsi były gotowe do drogi.