Wiersze czytelników

Dariusz Mąkosa 

Urodził się w 1963 r. w Radomiu, gdzie do dziś mieszka i pracuje. Wiersze i teksty piosenek pisze „od zawsze”, jednak trafiały one na ogół do szuflady. To jego debiut na łamach prasy.

 

Nic nie znalazłem

Nic nie znalazłem,

bo nie szukałem

Nie usłyszałem,

bo nie słuchałem

Nie zobaczyłem,

bo nie patrzyłem

Nie powiedziałem,

bo nie mówiłem

Nic nie zgubiłem,

bo nic nie miałem

I nie pamiętam,

co zapomniałem

 

 

Niekoniecznie

Niekoniecznie

prawdę Ci powiem

I uwierzysz w nią też

 niekoniecznie

Potem Ty mi opowiesz

a ja powiem, że wiem

Tak jak zawsze…

Chwila za chwilą

Dzień za dniem, tygodnie w miesiące

Lata takie podobne

Zimy takie podobne

Słowa takie podobne

Gesty nic nieznaczące

Niekoniecznie

prawdę Ci powiem

Nie pamiętam już

 jaka była

Ty mi też nic nie opowiesz

Tylko tlące się

w papierosach ognie

Mówią żyłem

i mówią, że żyłaś.

 

Sylwia Stanibuła-Urban

Pochodzi z Zamościa, obecnie mieszka i pracuje w stolicy. Absolwentka kierunku edukacja medialna i dziennikarstwo na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Na łamach kwartalnika artystyczno-naukowego Stowarzyszenia Autorów Polskich „Znaj” ukazały się jej utwory prozatorskie: „Niepotrzebni”, „Nieśmiertelni”, „i ślubuję ci”. Autorka tomiku „A MiNie do śmiechu”. Mężatka, mama Kubusia.

 

Babcia

Siedzi babcia na ulicy,

Rozsypały się drobne z dziurawej spódnicy,

Na szyi wywieszka „błagam, pomocy!”

Ciekawe kto da jej schronienie w nocy?

 

Czerstwą bułkę przekąsiła,

Łyk herbaty już popiła.

Trochę brudna i zgarbiona:

„Co za matka, co za żona?”

Pomyślał Wit, który miał zapewniony byt.

 

Ominął staruszkę niczym powietrze,

Jednak sumienie dopadło go w metrze.

Wrócił na miejsce, lecz już jej nie było:

„Czy to wariatka? Co jej odbiło?”

 

Każdego ranka szukał jej wzrokiem,

Wreszcie ją dostrzegł u siebie pod blokiem.

Zaproponował jej dach nad głową,

 

Lecz ona tylko tupnęła nogą!

 

„Drogi Paniczu,

Ileż jest w tobie obłudy i kiczu!”

Nie jestem sama, są nas tysiące,

Czy myślisz o nas gdy świeci słońce,

Gdy się opalasz i drinki pijesz,

Gdy pływasz na jachcie,

Gdy czujesz, że żyjesz?

 

„Dziś nie narzekam,

Choć mam stare kości,

Wróć tutaj po mnie,

Gdy zima zagości!”

 

Ciekawostka z Mazowsza

Urodziny Wolnej Polski

Dzień, który zmienił Polskę, Europę i świat – 4 czerwca 1989 r. W tym roku obchodziliśmy 30. rocznicę pierwszych częściowo wolnych wyborów w powojennej Polsce. Dla bardzo wielu Polek i Polaków 4 czerwca jest Dniem Wolności i Solidarności. Sejmik Województwa Mazowieckiego 19 marca 2019 r. uchwałą nr 29/19 postanowił udzielić Województwu Pomorskiemu pomocy finansowej, w formie dotacji celowej, w wysokości 100 tys. zł, na dofinansowanie realizacji zadań związanych z organizacją obchodów Roku Wolności i Solidarności, które odbyły się na początku czerwca w Gdańsku. Świętowano także na Mazowszu – pod wspólnym hasłem „Nadzieja” – m.in. w Muzeum Niepodległości w Warszawie otwarto wystawę ,,W samo południe – historia wokół jednego plakatu autorstwa Tomasza Sarneckiego”, poświęcona plakatowi i jego twórcy. Również w urzędzie marszałkowskim obejrzeć można było wystawę zdjęć (ze zbiorów Europejskiego Centrum Solidarności).