W ciągu pół wieku dziekanowski szpital stał się marką rozpoznawaną w całym kraju, słynącą z wysoko wykwalifikowanej kadry, zaawansowanych procedur medycznych oraz troski o dobro małego pacjenta i jego najbliższych.

Wspomnienia sięgają jeszcze dalej – do 1938 r., kiedy to na obrzeżach wsi Dziekanów Niemiecki rozpoczęto wznoszenie dwóch budynków na potrzeby przyszłej Wojskowej Szkoły Przeciwgazowej. Jednak wybuch II wojny światowej przekreślił wszystkie plany. Po wojnie wojsko nie było zainteresowane obiektem i dopiero w 1949 r. w Instytucie Gruźlicy i Wydziale Walki z Gruźlicą, należącym do Ministerstwa Zdrowia, narodziła się koncepcja na zagospodarowanie niedokończonych budynków – przeznaczono je na Sanatorium Przeciwgruźlicze dla Młodzieży Żeńskiej. W pierwszej kolejności urządzono tymczasową kuchnię, stołówkę, salę chirurgiczno-opatrunkową, laboratorium, gabinety lekarskie, pomieszczenia dla chorych i inne potrzebne sale tak, aby można było uruchomić sanatorium. Plan budowy i rozbudowy był realizowany w latach 1949–1958.

Wraz z inauguracją działalności nowej placówki zrealizowano eksperymentalny projekt: w trakcie leczenia młodzieży szkolnej  równolegle prowadzono naukę obejmującą materiał szkoły podstawowej, klasy VI i VII, oraz szkoły średniej z maturą liceum ogólnokształcącego włącznie. Po raz pierwszy w Polsce chora młodzież w wieku 13–24 lat nie przerwała kształcenia w czasie hospitalizacji. Po latach okazało się, że „eksperyment dziekanowski” okazał się sukcesem.

Nowa dekada, nowy profil

Już na początku lat 60. wskaźniki zachorowalności na gruźlicę poważnie spadły, głównie ze względu na zastosowanie streptomycyny, antybiotyku, który zrewolucjonizował leczenie. Dlatego potrzebne były zmiany w profilach leczniczych niektórych placówek, aby zwiększyć nacisk na leczenie innych chorób.

W drugim półroczu 1967 r. zapadła decyzja o przeprofilowaniu Sanatorium Przeciwgruźliczego dla Młodzieży Żeńskiej w Dziekanowie Leśnym na Wojewódzki Szpital Dziecięcy[1], a dokładnie 4 grudnia pierwsi mali pacjenci przekroczyli progi placówki.

W 1976 r. powołano Klinikę Pediatrii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego[2], której kierownikiem została prof. dr hab. med. Janina Niżnikowska-Marks.

Klinika Pediatrii CMKP została zlokalizowana w nowym pawilonie szpitala. (…). Wytworzyła się atmosfera pełna życzliwości i wzajemnego poszanowania, życzliwości i szacunku dla chorego dziecka, dla kształcących się lekarzy oraz dla pielęgniarek, których pracę i serdeczną opiekę nad dziećmi ceniliśmy wysoko. Została nawiązana serdeczna współpraca lekarzy kliniki z oddziałami dziecięcymi i noworodkowymi w regionie, co przejawiało się w żywych kontaktach osobistych, niejednokrotnie utrzymujących się bardzo długo. (…) Poza codziennymi obchodami lekarskimi dwa razy w tygodniu odbywały się obchody dydaktyczne, w czasie których demonstrowano dzieci nowo przyjęte lub dzieci z problemami diagnostycznymi bądź leczniczymi. Dzieci były przedstawiane przez młodszych lekarzy i lekarzy przybyłych na szkolenie, ale te demonstracje były szeroko opracowane, z podaniem szczegółowego wywiadu, wyników badania przedmiotowego, rozpoznania wstępnego, wyników badań dodatkowych, z uzasadnieniem ich wykonania oraz szerokim różnicowaniem. Demonstracje przygotowywano samodzielnie, z wykorzystaniem  piśmiennictwa, ale z życzliwą pomocą lekarza odpowiedzialnego za pacjenta, a po każdej z nich odbywała się dyskusja. Tak prowadzone obchody dydaktyczne były szkołą myślenia klinicznego, dobrze przygotowywały do egzaminów specjalistycznych i przyzwyczajały młodych lekarzy do publicznych wystąpień[3].

Nowoczesna „pięćdziesiątka”

W 1992 r. patronem placówki został prof. dr n. med. Józef Polikarp Brudziński, wybitny pediatra i neurolog[4]. W kolejnych latach szpital sukcesywnie się rozwijał: powstawały nowe oddziały, pracownie, wprowadzono zasady „Szpitala przyjaznego dziecku” (matki mają zapewnioną całodobową możliwość przebywania z hospitalizowanymi dziećmi). W 1996 r. wyremontowano i zaadoptowano pomieszczenia Izby Przyjęć i Oddziału Intensywnej Terapii.

Po wielu przekształceniach placówka działa dziś jako Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej
im. Dzieci Warszawy z siedzibą w Dziekanowie Leśnym.

Na początku br. otwarto nowoczesne Centrum Leczenia Mukowiscydozy, a jesienią – Centrum Leczenia Kamicy. Jubileusz 50-lecia szpitala związany jest również z inną rocznicą: w listopadzie, dokładnie po 20 latach, w progi dziekanowskiej placówki powróciła Klinika Pediatrii CMKP.