Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych dzięki dotacji z ministerstwa oraz samorządu Mazowsza,  oddało do konserwacji 50 instrumentów.

Prace konserwatorskie trwały od kwietnia do grudnia i polegały na zabezpieczeniu i przywróceniu stanu ekspozycyjnego obiektów z grupy membranofonów, idiofonów oraz chordofonów.

Membranofony

Odnowiono 3 bębny dwumembranowe, wykonane przez ludowych twórców w pierwszej połowie XX w. To bardzo ciekawe instrumenty z Woli Jachowej (świętokrzyskie) oraz z Piątkowej i Grodziska Dolnego (podkarpackie). Stopień ich zużycia świadczy o tym, że pełniły należne im funkcje w kapelach ludowych. Do muzeum trafiły w złym stanie, a postępujące procesy niszczenia (korozja, pęknięcia skór, skutki obecności systematycznie zwalczanych drewnojadów) spowodowały dalsze ich pogorszenie. Dzięki zatrzymaniu procesów niszczenia i odnowieniu tych instrumentów, możliwa jest ich prezentacja i upowszechnianie.

Idifony

Bardzo wymagające dla konserwatorów okazały się instrumenty z grupy idiofonów – 15 harmonii jedno, dwu, trzy i pięciorzędowych o różnej liczbie basów. To ciekawe zabytki, wykonane pod koniec XIX oraz w XX w. w polskich warsztatach organmistrzowskich (Leonhardt, Stamirowski, Radek, Mejer, Lipski, Faliszewski, Kluziński, Sejdler) oraz zagranicznych zakładach (Koch, Sabatini). Ich stan był różny: od niewielkich ubytków i uszkodzeń mechaniki, po bardzo zanieczyszczoną powierzchnię, wiele defektów i ślady działań drewnojadów i rdzy. Efekty konserwacji tych instrumentów są uderzające – odzyskały one swoje naturalne piękno, zyskały blask i obecnie należą do grupy najpiękniejszych szydłowieckich muzealiów. Zabiegi konserwatorskie umożliwiły prezentację dorobku polskich twórców, których działalność przerwała II wojna światowa.

Chordofony

Z grupy chordofonów smyczkowych oraz szarpanych konserwacji poddano 32 instrumenty: 14 skrzypiec, 1 złóbcoki, 3 kontrabasy, 1 basy, 1 wiolonczelę, 1 cymbały oraz 11 cytr. Część z instrumentów to twórczość budowniczych ludowych, m.in. J. Rafalskiego ze Skarżyska-Kamiennej, J. Rydzika z Grodziska Nowego, S. Krępskiego z Rzucowa k. Szydłowca, J. Machno z Dębna k. Leżajska, J. Czernika z Bukowiny Tatrzańskiej, a część powstała w manufakturach czy zakładach, np. Manzenhauer lub z miejscowości Markneukirchen czy Klingenthal (Niemcy). Wybrane do konserwacji chordofony były w stanie zachowania uniemożliwiającym prezentację zwiedzającym. Teraz znów będą dostępne.

Zrealizowany projekt pozwolił na eksponowanie instrumentów na wystawach w siedzibie muzeum, ale również wypożyczanie ich w ramach współpracy z innymi instytucjami oraz wykorzystywanie ich podczas działań naukowych, warsztatowych czy popularyzatorskich. Wszystkie instrumenty zdigitalizowano w nowym stanie zachowania, co umożliwi ich upowszechnianie na szeroką skalę za pomocą dostępnych multimediów.

Zadanie dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz budżetu Samorządu Województwa Mazowieckiego.